เป็นช่วงเวลาดีดีที่ “ลำเพลิน วงศกร” หลังจากถ่ายทำมิวสิกวิดีโอเพลงในอัลบั้ม “สถานีหัวลำเพลิน” เสร็จเรียบร้อยแล้ว ในวันรุ่งขึ้นเลยขอทีมงานเข้าไปเยี่ยมคุณครูสอนดนตรีคนแรก สมัยเรียนมัธยมที่โรงเรียนบ้านกรวดวิทยาคาร จ.บุรีรัมย์ เพราะอยู่ห่างจากที่ถ่ายงานไปไม่ไกลมาก และไม่ได้เข้าไปเจอครูเลยตั้งแต่เรียนจบ ม.6 คุณครูคนนี้คือ ครูกรกฤช น้อยมิ่ง หรือ ครูกั้ง เป็นครูที่สอนทั้ง ดนตรีอีสาน การร้อง การลำ และเป็นครูคนแรกที่สอนลำเพลิน เล่นพิณ อีกด้วย
“ครูกั้ง” เล่าให้ฟังว่า “รักและภูมิใจกับลูกศิษย์คนนี้มาก ติดตามผลงานทางโซเชียลตลอด จากสิ่งที่มีคนดูถูก หยาดหยามเรา จนวันนี้ ลำเพลิน ทำให้เห็นว่า “การทำงานพิสูจน์ผลงานของคน” สิ่งที่เด็กคนนี้ทำมา ไม่คิดว่าจะทำให้มีคนรู้จัก “ลำเพลิน วงศกร” เด็กคนนี้มีพรสวรรค์ สิ่งที่เขาแสวงหา ทำให้เขาไม่หยุดนิ่ง ทำให้มีชื่อเสียงโด่งดัง และเป็นเด็กที่ไม่ลืมบุญคุณ”
“ลำเพลิน” เล่าต่ออีกว่า “เป็นครูคนแรกที่สอนวิชาดนตรีให้ สอนวิชากรใช้ชีวิตให้ ศิษย์ได้ดีเพราะมีครู ไม่มีศิลปินคนไหนจะยิ่งใหญ่ได้ถ้าไม่มีครู สำหรับ “ลำเพลิน” ไม่ใช่แค่คำว่า “ครู” กับ “ลูกศิษย์” ครูก็เหมือนพ่ออีกคนหนึ่ง เป็นเหมือนใบเบิกทางสำหรับชีวิต ซึ่งตอนนั้นผมไม่มีพื้นฐานทางดนตรี ตอนมาเรียนผมไม่มีความรู้ด้วยซ้ำ แรกๆร้องเพลงก็ยังไม่ถูกคีย์เลยนะครับ แต่ผมเป็นคนที่เห็นเครื่องดนตรีแล้วผมอยากเล่น บางครั้งผมรู้สึกว่าผมใช้ชีวิตอยู่ที่โรงเรียนมากกว่าที่บ้านด้วยซ้ำ เหมือนพ่อลูกดูแลกัน แถมยังขโมยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปครูกินด้วย (ขำๆ) แต่ผมอาจจะเป็นลูกศิษย์ที่ไม่ค่อยได้คุยกับครูเท่าไหร่ ผมคิดว่าครูไม่ค่อยห่วงผมเท่าคนอื่น อาจจะเป็นเพราะว่าการปฏิบัติตัวของผม ที่น่าจะเอาตัวรอดได้ อันนี้คือในความคิดของผมนะครับ คือผมก็ทำทุกอย่างตามที่ครูบอก ตอนนั้นครูบอกผมว่าผมต้องไปเรียนที่ดุริยางค์ เท่านั้น ถ้าอยากได้ความรู้เรื่องดนตรี เพราะผมเป็นคนไม่ค่อยชอบวิชาคำนวน ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ เท่าไหร่ อันนี้ผมก็รู้ตัวเองดีครับ เลยคิดว่าดนตรีน่าจะนำทางชีวิตไปได้ สุดท้ายก็มีครูของผมนี่ล่ะครับที่อยู่เคียงข้างผมในวันสุดท้าย จนได้รับใบประกาศทันเพื่อนครับ สุดท้ายนี้อยากจะบอกว่า ฮัก เคารพ และคิดฮอดครูเสมอครับ”